Als er een gouden luipaard wordt gespot in de Zwitserse Alpen, weet je hoe laat het is: tijd voor het Internationaal Filmfestival van Locarno. Al sinds 1946 is dit festival dé plek voor onafhankelijke films en openluchtvertoningen op het Piazza Grande, één van de grootste openluchtbioscopen van de wereld.
Het Gouden Luipaard-beeldje is te winnen in drie competities. De Concorso Internationale, waar de focus ligt op internationale premières van zowel gevestigde als beginnende makers, Pardi di Domani, voor korte en mid-length films die op experimentele en innovatieve wijze de poëtische kracht van film onderzoeken, en de Concorsi Cineasti del Presente, de debuutcompetitie voor films waar de makersdrang vanaf spat.
In die laatste competitie draaide de film Holy Electricity, van de Georgische regisseur Tato Kotetischvili, waarvoor de in Amsterdam gevestigde Selle Inti Sellink het sound design heeft verzorgd. ‘Als sound designer decoreer je de auditieve muren van de filmzaal’, legt Sellink uit, als we hem spreken over zijn geslaagde festivalbezoek. ‘Dat doe je met stemmen, geluidseffecten en muziek. Het hele geluidsontwerp beweegt mee met de emotie die de film wil overbrengen. Het is aan mij om die emotie te vinden en vertalen naar geluid.’
Mijn laatste opname? Een waterfiets op het meer van Locarno.
‘Holy Electricity speelt zich af in Tbilisi. We volgen twee neven op een kruistocht door de buitenwijken van de stad. Voor de film ontving ik een zeer uitgebreide Georgische geluidsbibliotheek. Een groep Georgische geluidsmensen heeft deze over de jaren verzameld en deelt ze met makers van Georgische films. Talloze geluiden van markten, krakende metalen, roltrappen, toeters, verkeer en dieren zorgen ervoor dat de film, waaraan ik vanuit mijn eigen studio in Amsterdam (STILL Sound Design, red.) heb gewerkt, authentiek klinkt. Zelf heb ik altijd een kleine Zoom H2n-recorder bij me. Als ik iets moois hoor, pak ik die er snel bij om het te vangen. Unieke geluiden zorgen immers voor uniek klinkende films. Mijn laatste opname? Een waterfiets op het meer van Locarno.’
‘We staan hier als crew uiteraard met een trots gevoel, maar ook met een belangrijke boodschap over het huidige politieke en culturele klimaat in Georgië en het Georgische filminstituut. Een stukje context: hoewel het overgrote deel van de Georgiërs pro-Europa is, heeft de regering met het aannemen van een omstreden wet een ruk richting Rusland gemaakt. Momenteel boycotten ongeveer 500 professionals uit de filmwereld het Georgische filmfonds (GNFC), dat valt onder het Ministerie van Cultuur. Ze protesteren tegen overheidsinmenging, censuur en intimidatie.’
‘Onze crew bestaat voor het overgrote deel uit Georgische makers, waarvan sommigen leiders zijn in de boycot. Tijdens de Q&A in Locarno bespreken we de situatie, met speciale aandacht voor de recente goedkeuring van een reeks wetsvoorstellen die de rechten van de LGBT-gemeenschap beperken. Als deze wetsvoorstellen van kracht gaan, wordt ‘LGBT-propaganda’ verboden. Dit zal leiden tot censuur van specifieke scènes of zelfs hele films. Ook onze film zou dat kunnen overkomen. Een datum om in de gaten te houden is 26 oktober 2024, wanneer er verkiezingen zijn in Georgië, die veel impact kunnen hebben op het land en haar banden met Europa.’
Hieronder vind je Selle's (foto)verslag van het festival.
