Onze website heeft een nieuw jasje! Lees hier meer over de veranderingen.
De beste films
Aan het einde van het jaar kijken we samen met nieuw Nederlands acteertalent nog één keer in de spiegel en reflecteren we op 2023. Hun persoonlijke hoogtepunten, hun favoriete films, de rollen waar ze jaloers op waren én, natuurlijk, de Barbie in zichzelf.
Eén jaar, ontelbaar veel verhalen en reflecties. We zijn er bijna, maar gaan nog één keer in de selfiemodus met vier acteurs die allemaal op hun eigen manier een steentje bijdroegen aan filmjaar 2023.
Frieda Barnhard speelde in roadmovie Kiddo van Zara Dwinger en heeft de hoofdrol in Melk, het debuut van Stefanie Kolk dat vanaf 12 april 2024 te zien is in Cineville. Ze is ook te zien in Bijt (IFFR 2024) en is momenteel is ze bezig met een stuk voor Theater Oostpool: Showmeister.
De 11-jarige Lu gaat samen met haar moeder mee op roadtrip, in een afgeragde sportwagen, helemaal naar Polen.
Florian Myjer won een Gouden Kalf voor zijn rol als Cornelis in Ena Sendijarevic' Sweet Dreams (tevens de Nederlandse Oscarinzending!). Het was zijn filmdebuut – de rest van het jaar was hij op de planken te vinden met Theatergroep De Warme Winkel.
Uriah Havertong speelde in 2023, na een paar fijne theaterrollen in onder andere De Laatste Dichters en Dhlomo, tegenover Benja Bruijning en Noortje Herlaar in 80s musical Net als in de film. Volgend jaar is hij (fingers crossed) te zien in een nieuwe filmverhaal dat nog gedraaid moet worden.
Rosa Stil is nu nog te zien als doorgesjeesde gabber Priscilla in Jim Taihuttu's Hardcore Never Dies. Daarnaast ging op NFF 2023 haar eigen korte film in première: Guilty, die ze maakte met Kate Hummel. Ook speelde ze in de nog uit te komen short Parijs Groen van de dit jaar overleden filmmaker Reiky de Valk.\
Frieda Barnhard op het dak van Nemo, waar Kiddo deze zomer buiten te zien was.
Hoi! Wat is je mooiste herinnering aan het jouw filmjaar?
Frieda Barnhard: ‘Eén van mijn favoriete momenten tijdens het draaien van Kiddo was de scène waarin Karina met haar dochter een denkbeeldige sigaret rookt. Dan zijn ze voor het eerst eerlijk tegen elkaar. Dat was voor mij een hoogtepunt.’
Florian Myjer: ‘We hebben met Sweet Dreams veel Gouden Kalveren gewonnen, zes in totaal. In allemaal verschillende categorieën, dus niet alleen voor beste film maar ook voor spel, camerawerk en kostuum – heel bijzonder dat al die departementen gezien en erkend werden.’
Cornelis staat ver van me af, maar daarom ben ik acteur geworden
‘De rol van Cornelis was een feest om te spelen. Je komt dat soort personages niet vaak tegen. Rollen voor mannen zijn nog steeds vaak ‘sterk’ en in control. Cornelis worstelt met de mannelijke dominantie die van hem gevraagd wordt. Hij heeft grote gebreken en veel afgunst in zich, maar ik snap hem wel. Hij staat ver van me af, maar daarom ben ik acteur geworden. Om in de huid te kruipen van een volslagen vreemde.’
Uriah Havertong: ‘Mijn mooiste herinnering aan het filmen van Net als in de film is dat er is geïnvesteerd in een intimiteitscoördinator. Voor mij en Jasper Heyman – die in de film mijn vriendje speelt – werd er een rustig plekje geregeld, zodat we zelfs op een hectische filmset iets liefs als een zoen konden oefenen.’
Rosa Stil: ‘Ik moet nog vaak lachen om hoe Joes Brauers en Jim Deddes tijdens het filmen van Hardcore Never Dies de hele nacht door grapjes aan het maken waren. Ik zat er dan urenlang naast te grinneken, met zo’n groot pufferjack aan. Ze bléven maar gaan, elke dag weer.’
De nieuwe film van Jim Taihuttu (De Oost, Rabab). Over twee broers die zich samen verliezen in de Rotterdamse gabber-scene.
En de grootste les die je ervan hebt geleerd?
FB: ‘We hebben Kiddo gedraaid in Polen, vijf weken lang. Het is een roadmovie en het draaien was een roadmovie an sich. Er ging veel mis, maar er is toch een film uitgekomen.’
FM: ‘Er zit een scène in Sweet Dreams dat ik van een hoge rots afspring. Toen zei Ena, de regisseur: ‘Dat is eigenlijk wel symbolisch voor hoe jij in de film bent gestapt.’ Het loont om vol vertrouwen en overgave met je team in een film te duiken.’
Door Reiky ben ik erachter gekomen hoe leuk het is om films te maken met mensen die je liefhebt
UH: ‘Je moet als acteur altijd bij jezelf blijven, zodat je goed kan vertegenwoordigen waar je voor staat. Het is namelijk heel makkelijk om je te laten overweldigen door de drukte en prikkels op een filmset. Mijn tegenspeler in Net als in de film, Benja Bruijning, heeft me een advies gegeven dat me bij is gebleven: dat ik moet zoeken naar dezelfde rust die ik thuis voel met het repeteren, zodat ik op de set net zo rustig ben.’
RS: ‘Dit jaar draaide ik Parijs Groen van Reiky de Valk, die in september is overleden. Reiky heeft mijn liefde voor acteren gevoed. Acteren is altijd hard werken, maar met hem was het ook altijd genieten. Eén keer was hij mij aan het regisseren en toen zeiden we tegelijkertijd precies hetzelfde over wat er moest gebeuren. We moesten héél hard lachen en daarna zeiden we, ook precies tegelijkertijd: ‘Zullen we voor altijd films maken samen?’ Door Reiky ben ik erachter gekomen hoe leuk het is om films te maken met mensen die je liefhebt.’
Rosa Stil op het terras van de Laatste Kruimel, waar ze vaak met Reiky zat.
Jouw filmjaar in drie woorden?
FB: ‘Ik vind het moeilijk om mijn eigen filmjaar in woorden te vatten. Kiddo en Melk zijn debuutfilms van jonge vrouwelijke makers. Dat vind ik heel leuk. Zij zijn een eigen stempel aan het drukken op de filmindustrie. Er komt een nieuwe generatie makers aan die minder binnen de lijntjes tekent.’\
FM: ‘Drie woorden? Crazy, trots en dankbaar.’
UH: ‘Leerzaam, hoopvol en motiverend.’
Die hónd in Anatomy of a Fall!? Absúrd goed, belachelijk
Wat was je favoriete film van het jaar?
FB: ‘Anatomy of a Fall. Die is nog lang door blijven zinderen. Iedereen heeft iets totaal offs, wat best eng is maar ook heel écht. Mensen vinden vaak dat personages in films zich raar gedragen — maar in het echt zijn mensen net zo raar. Dat heeft regisseur Justine Triet perfect weten te vatten. En die hónd in de film!? Absurd goed. Belachelijk. Slaat nergens op.’
Heeft de spraakmakende schrijver Sandra (Sandra Hüller) haar echtgenoot van het balkon geduwd, of maakte de man zelf een einde aan zijn leven?
FM: ‘Ik vond Tár, Anatomy of a Fall en Sisi & Ich de beste films van het jaar. Maar mijn voorkeur gaat tóch uit naar Tár. Het onderwerp vind ik heel interessant, en het feit dat het enkel door de ogen van het personage van Cate Blanchett wordt verteld.’
RS: ‘Ik heb laatst op Nowness een korte film van Sharif Abd el Mawla gezien, I Don’t Know Where to Start met Sevdaliza. Die film heeft me geraakt in absurditeit, cameravoering, muziek en spel. Makers willen in korte films vaak in vijf minuten een speelfilm vertellen, maar dit was een korte film waarin een hele wereld werd geschetst over wat mentale ziekte met een mens kan doen.’
‘En qua bioscoopfilms... m’n vrienden vonden het niks, maar ik vond Passages een interessante film. Ik ben zelf bi, of queer, of whatever – I don’t care. En wat ik goed vond was hoe de fluïditeit van gender in beeld werd gebracht. Dat het allemaal niks uitmaakt. De hoofdpersoon zit bijvoorbeeld in een heterorelatie, maar uit zich toch vrouwelijk en queer. Dat vond ik verfrissend en fijn om te zien.’
Beau Is Afraid was alles wat ik níet verwachtte
UH: ‘Beau Is Afraid is mijn favoriete film van het jaar. Na Hereditary en Midsommar was ik al fan van Ari Aster. Beau Is Afraid was alles wat ik níet verwachtte, het werd steeds vager en vager. Ik ben nog steeds bezig om de puzzel te leggen en ga de film zeker nog een keer kijken om te zien of ik een stukje heb gemist. Ik vond Killers of the Flower Moon ook erg goed. Martin Scorsese kaart in de film de horror, de kolonisatie en het racisme van de VS aan. Ik applaudisseer eenieder die onderzoek doet en de Westerse cultuur niet neerzet als de norm.’
Uriah Havertong in de Bijlmerbios. Uriah groeide op in Amsterdam-Zuidoost.
En je favoriete acteur?
FB: ‘Actrice Ji-min Park vond ik heel goed, die speelt Freddie in Return to Seoul. Ze had nog nooit eerder geacteerd en is volgens mij ook non-actrice.’ [eigenlijk is ze kunstenaar, red.]
Tijdens een spontane reis naar haar geboorteland Zuid-Korea, gaat de 25-jarige Freddie op zoek naar haar biologische ouders.
UH: ‘Leonardo DiCaprio in Killers of the Flower Moon. Hij speelt vaak de held of de pretty boy, dus het was verfrissend om hem te zien in een film waarin hij niet de goedzak is, en waarin hij ook minder mooi is gemaakt. Zijn personage is de bad guy, maar niet op een romantische manier. Een leugenachtige, laffe, gemene en kleine man, die uiteindelijk krijgt wat ‘ie verdient. I’m all here for it!’
Een laffe, gemene en kleine man, die krijgt wat ‘ie verdient. I’m all here for it!
FM: ‘Ik vind Cate Blanchett in general heel goed. Als ze in Tár dat kind aanspreekt dat haar dochter pest op school, zó iconisch. En die kasjmier truien ook!’
Welke rol had je zelf wel willen spelen?
FB: ‘Ik zou die rol van Sandra Hüller in Anatomy a Fall ook wel willen spelen. Maar dan als meerjarenplan, over twintig jaar ofzo.’
UH: ‘Ik had ook wel een gabber willen spelen in Hardcore Never Dies. Ik vind Jim Taihuttu een goeie filmmaker. Gabbers worden vaak geassocieerd met extreemrechts – wat soms wel het geval is, maar die cultuur is zóveel groter dan dat. Het zou een goed beeld zijn als ik zo’n rol zou mogen spelen. En ik kan hakken!’
FM: ‘Ik had Tár heel graag willen spelen, maar ik snap dat ik daar niet voor in aanmerking kom. En Lee (Timothée Chalamet) in Bones and All. Ik vond dat de meest romantische film die ik in tijden heb gezien. En natuurlijk omdat ik Luca
Guadagnino-fan ben.’
Florian Myjer in ITA, waar hij in maart 2024 weer op de planken staat
Wat is je goeie filmvoornemen voor 2024?
FM: ‘Voor 2024 zou ik het te gek vinden als er nog zo’n project als Sweet Dreams voorbij zou komen. Een Nederlandse film die zó artistiek is en waar ook veel geld in is gestopt, is echt bijzonder. Iedereen op de set zei hoeveel geluk ik had met zo’n eerste filmervaring. Dus als ik nog een keer zo met m’n neus in de boter mag vallen…’
De nieuwe film van Ena Sendijarević *(Take Me Somewhere Nice),*een droogkomische en harde tijdreis terug naar Nederlands-Indië.
RS: ‘Volgend jaar wil ik graag weer voor en achter de camera staan, dus zowel makend als spelend.’
UH: ‘Ik zou graag nog een keer in de bioscoop te bewonderen willen zijn. Binnenkort speel ik in een film waar ik nog niks over mag zeggen. Maar ik denk dat ik nog nooit zo blij ben geweest met een rol. Het staat echt op mijn lijf geschreven.’
FB: ‘Vroeger ging ik soms wel drie of vier keer per dag naar de film, dat ben ik een beetje kwijt. Maar het is wel een gewoonte die ik in 2024 graag weer zou willen oppakken. Gewoon Cineville uitspelen.’
Ik heb héél weinig Barbie in me
En tot slot een héél belangrijke vraag dit jaar: which Barbie are you?
FB: ‘Oh jee. Welke heb je allemaal? Ik identificeer me zó niet met Barbie. Ik heb heel weinig Barbie in me.’
UH: ‘Ik liet vroeger stiekem mijn actiefiguren met de Barbies van zusje zoenen, dus in een Barbieworld zou ik een bruine ActionMan™ zijn.’
FM: ‘Ik denk Proust Barbie. High en low culture lekker combineren.’
RS: ‘Paradox Barbie, denk ik. De ene dag is het leven het mooiste wat er is en de andere dag denk ik: wat dóen we hier?’
Foto's en redactie: Lauren Murphy
Emin kijkt films om het leven te romantiseren. En met films bedoelt hij vooral Frances Ha. Frances Ha is zijn Godfather.