Door Mathilde Bindervoet, Jente Buskes, Emin Kalkan, Maan Meelker en Lauren Murphy
Kiddo
Geen nieuws is goed nieuws, houdt de 11-jarige Lu zichzelf voor als het gaat om haar afwezige moeder Karina. Ze zal het wel druk hebben: als filmster in Hollywood moet ze vast veel tekst uit haar hoofd leren en ze doet ook nog eens haar eigen stunts. De wachtende Lu is dan ook dolblij als haar moeder plots tóch voor de deur staat van het pleeggezin. ‘Ga je mee kiddo?’ Een ochtendje samen loopt uit tot een hele dag, een ommetje met de roestige auto blijkt een roadtrip naar Polen. Voor Karina is alles als in de film. Ze praat in oneliners, ze slaapt met haar dochter in filmische motels en ze noemen zich Bonnie en Clyde. Maar van alle personages die Karina gespeeld heeft, blijkt de moederrol de meest uitdagende. Kiddo is een jeugdfilm waar je ook als volwassene een traantje bij weg kunt pinken. Ver weg van een oordeel, behandelt dit creatieve debuut van Zara Dwinger thema’s als mentale (on)gezondheid, moederschap en stijlfiguren uit de filmgeschiedenis. (MM)
Sisi & Ich
In de nieuwste aflevering van Sisi (zonder jurken als gebakjes, zonder Romy Schneider, maar mét Sandra Hüller) krijgen we een fictief kijkje in het leven van keizerin Elisabeth in haar medium bescheiden landhuis in Griekenland. Verwijderd, maar niet verlost, van haar man heeft zij binnen deze gouden kooi de touwtjes in handen. De ich in het verhaal is Sisi's nieuwste manusje-van-alles, Irma. Zij heeft alles over voor de Kaiserin en ze vormen een hechte maar niet geheel gezonde band. Eten? Dat doet Elisabeth liever niet, en als ze dan toch een aardappel door haar strot duwen, spuugt ze ‘m net zo snel weer uit. Regisseur Frauke Finsterwalder brengt ons een zonovergoten film over vrijheid en (schijn)controle, met een heerlijk punky soundtrack, waardoor je ook niets liever wil dan losbreken uit je korset. (MB)
Atlantide
Hard, harder, hardst: in de buitenwijken van Venetië racen jongens als Daniele de zomer door op hun opgevoerde bootjes. Je zou bijna vergeten dat het zonovergoten Atlantide zich in de toeristische megastad afspeelt, afgezien van wat verdwaalde gondels die door het scherm dobberen. In Daniele’s Venetië wordt het fluisterende gekabbel van het brakke water overstemd door brommende motoren, beukende drum & bass en bonzende tienerharten. Alles golft, alles deint, alles moet hard. Alleen wanneer Daniele met zijn vriendinnetje is, lijkt er iets zachters onder het oppervlak te bestaan. Ondertussen raakt hun broeierige zomer langzaam maar zeker oververhit. (JB)
Clean
Iedereen heeft een eigen rugzak met bagage. Bij mij zitten er vijf vermoeiende situationships in en bij een ander misschien zes omzwervingen en een loodzwaar blikje bier. De Australische Sandra Pankhurst heeft geen rugzak maar een designertas. Haar bagage: heroïnenaalden, bleekmiddel en bloed. Documentaire Clean neemt ons mee in het leven van deze 60- jarige Sandra en haar bijzondere schoonmaakbedrijf STC, dat zich specialiseert in het schoonmaken van plaatsen delict en huizen van horders of andere mensen die niet in staat zijn voor zich zelf te zorgen (de T in STC staat voor Trauma). ‘We doen dit werk omdat niemand anders het wil doen.’ Sandra is ondanks alles een en al glitter & glamour, een one-woman-show, een trans pionier en bovendien: een goed mens. Clean is dan ook geen true crime, maar vertelt het verhaal van een vrouw die de trauma’s van anderen wil verzachten. Dankzij Sandra en haar collega’s worden rugzakken vol met bagage een beetje verlicht. (EK)
El castigo
Aww, kinderen. Je krijgt er zóveel voor terug. Maar even eerlijk – je krijgt ook zóveel zin om ze achter het behang te plakken. Om je noise cancelling aan en het geblèr uit te zetten. Of, extremer, om ze eventjes te dumpen aan de kant van de weg. Dat laatste doen Ana en Mateo met hun onhandelbare zoontje Lucas. Een wanhoopsdaad, dát zal ’m leren. Maar als Lucas bij terugkomst spoorloos verdwenen blijkt, moeten de ouders zelf aan de bak. In grootse, hartverscheurende gesprekken op een bewonderenswaardig klein toneel – één take, twee acteurs, één groot donker bos – presenteren Ana en Mateo elkaar de rekening van het jonge ouderschap. Zijn ze gelukkig? Zijn ze zichzelf nog? En zijn ze goede ouders? ‘Elke spijtmoeder denkt dat ze de enige is,’ kopte het NRC onlangs. El Castigo durft precies dat taboe te bespreken. (LM)
