Door Jente Buskes, Jesse Heijnis, Maan Meelker, Lauren Murphy en Fien Veldman. Eerst een terugblik op 2021? Check onze heerlijke eindejaarsmashup.
Licorice Pizza
We waren vorig jaar al hyped over de uitgelekte setfoto’s van dit mysterieuze project van Paul Thomas Anderson, vol grote namen en Barbra Streisand-gerelateerde geruchten. Nu we weten waarom Bradley Cooper daar met een snoet vol bronzer en een neus vol faux-coke rondliep, zijn we des te enthousiaster: in Licorice Pizza trekt PTA ons mee naar het Hollywood van de jaren 70, waar puisterige puberjongens (Cooper Hoffman) zomaar de grootste filmbonzen (Bradley) tegen het lijf kunnen lopen. Hoofdrolspeler en muzikaal multitalent Alana Haim wordt al overladen met prijzen voor haar allereerste (!) rol, dus dat belooft wat. (JB)
Les olympiades
Een fijne stadsfilm, in lekker dramatisch zwart-wit. Les olympiades (Jacques Audiard, met een scenario van Céline Sciamma) is een ode aan het dertiende arondissement van Parijs, waarin seks, liefde, en vriendschap elkaar verdringen om de eerste plaats. Een geweldige cast en gouden citaten, zoals deze: ‘Ik compenseer mijn frustratie over m'n werk met een actief seksleven.’ Yes. Hoe kun je hier nou géén zin in hebben? (FV)
Hytti Nro. 6
Filmmaker Juho Kuosmanen koos voor zijn Oscarinzending een arena waarvan we niet wisten dat ‘ie fijn was: een coupé met harde slaapbankjes in een ratelende Sovjettrein in de jaren 90, op weg naar de poolcirkel. De inzittenden? Finse student Laura, op de vlucht voor haar verstikkende relatie, en Russische arbeider Ljoha, op de vlucht voor alles wat maar een beetje op gevoel lijkt. Ze liggen natuurlijk direct overhoop, maar het sneeuwt, er is vodka en de reis duurt nog lang. (LM)
Jinn
Summer is zeventien, heel actief op Instagram en houdt enorm van pepperoni. Een zorgeloze tiener dus. Totdat haar moeder, een populaire meteoroloog, zich plotseling bekeert tot de Islam, en het liefst zou zien dat haar dochter in haar voetsporen treedt. De grote vragen des levens doen hun intrede: wat is identiteit en hoe verhouden religie, familieverhoudingen en de liefde zich met elkaar? Oja, en pepperoni staat dus niet meer op het menu. (FV)
C’mon C’mon
Met Beginners en 20th Century Women heeft schrijver-regisseur Mike Mills al twee flinke Cineville-hits op zijn naam staan en het in zwart-wit gedraaide *C'mon C'mon *gaat het zeker weten ook goed doen. Joaquin Phoenix speelt een podcastmaker uit New York die een paar dagen op zijn neefje moet passen en daarbij een kleurenwaaier aan emoties voelt opborrelen. Familieman Mills doorspekt zijn portret met interviews die het personage van Phoenix afneemt bij tientallen goudeerlijke Amerikaanse kinderen over hun toekomstdromen, angsten en frustraties. (JH)
King Richard
Ons aller Will Smith speelt Richard Williams, de vader van tennisgodinnen Venus en Serena. De zussen groeien op in Compton, waar het leven niet makkelijk is. Met de juiste dosis doorzettingsvermogen en een enorm vertrouwen in hun kunnen, transformeren ze echter tot de wereldberoemde atleten we now know and love. Game, set, match! (Ik ken de regels van tennis niet dus ik roep eigenlijk ook maar wat.) (FV)
Memoria
De diepe bromtoon van het oerwoud of het schelle lawaai van de stad. Regisseur Apichatpong Weerasethakul staat stil bij de vibraties die het leven in beweging brengen. Hoor je dat vreemde bonkende geluid? Bloemenkweker Jessica (Tilda Swinton) is er rusteloos van en raakt geobsedeerd met het vinden van een verklaring. In een reis dwars door Colombia en haar geschiedenis, vormen verschillende verhalen een heldere samenklank. Ongrijpbaar, maar dat geeft niet. In de wereld van Weerasethakul is voelen belangrijker dan begrijpen. (MM)
The Worst Person in the World
Volop ongemakkelijke momenten, hartzeer, twijfel en romantiek in deze frisse film over Julie uit Oslo en haar dertigersdilemma. Jong zijn en niet aan bepaalde verwachtingen kunnen/willen voldoen: het is een specialiteit van regisseur Joachim Trier en zijn vaste schrijver Eskil Vogt (Oslo, August 31th), die dit keer verrassend warmbloedig uit de hoek komen. Julie zet haar leven en dat van de mensen om haar heen ongegeneerd in vuur en vlam. (JH)
L’événement
In het Frankrijk van de jaren zestig betekent moederschap het einde van je carrière en is ‘baas in eigen buik’ slechts een utopische fictie. Sterker nog, studente Anne loopt het risico in de gevangenis te belanden als ze haar ongeplande zwangerschap afbreekt. Voor haar is het kiezen tussen twee kwaden: ze zit hoe dan ook vast in een leven waarin geen plek is voor wat zíj wil. L’événement bezorgde journalist, schrijver en regisseur Audrey Diwan een Gouden Leeuw in Venetië en kan wel eens de doorbraakrol van actrice Anamaria Vartolomei worden. Heavy stuff, maar nog steeds van belang. (MM)
Shabu
‘Ik ben een kleine jongen uit Peperklip,’ zegt de veertienjarige Shabu over zichzelf. Hij maakt overal een beat: op de potjes in de supermarkt, op de balustrade en op de verlaten boodschappenkarretjes op straat. Als hij de auto van zijn oma total-loss rijdt, moet hij in de zomervakantie druk aan het werk om z'n schuld af te betalen. Hij zou ijsjes kunnen verkopen, ja, maar hij kan óók iets met zijn muzikale talent gaan doen. Een zomerfilm om naar uit te kijken, van Shamira Raphaëla, die eerder een Gouden Kalf won (Beste Korte Documentaire) met* De waarheid over mijn vader*. (FV)
Lamb
Huisje, boompje, beestje. Begin 2021 ging de trailer voor A24s bizarre familie-fantasy Lamb compleet viral door een wel héél schattig schepsel in een spijkerbroek. Hoe snoezig dat beestje blíjft, daar gaan we achterkomen. Maria en Ingvar wonen op het weerbarstige IJslandse platteland en willen dolgraag een kindje, maar het lijkt ze niet gegund. Op een dag vinden ze een kleintje in hun schuur. Zomaar, als een geschenk uit de hemel. Komt het wezentje echt van boven, of juist rechtstreeks uit de hel? (LM)
Drive My Car
Een van de belangrijkste nieuwe regisseurs uit Japan, Hamaguchi Ryūsuke, verfilmde een kort verhaal van Haruki Murakami, met daarin sleutelrollen voor een toneelstuk van Anton Tsjechov en een knalrode Saab. Nog een paar redenen om je hierop te verheugen: links en rechts (van Cahiers du Cinema tot in Hollywood) eindigt Drive My Car hoog in de eindejaarslijstjes van 2021. En de altijd kritische directeur van Cineville vond dit met afstand de allerbeste 179 minuten van het Filmfestival van Cannes. (JH)
Red Rocket
*‘*The universe is on my side, bro.’ Ex-pornoster Mikey vertelt je graag dingen die hij zelf wil horen. Zijn vrouw wil hem sowieso weer terug, de shady vitaminepillen die hij slikt zijn goed voor z’n serotonine en zijn ‘vriendschap’ met dat minderjarige meisje van de donutshop is volkomen onschuldig. Toch? In Red Rocket, de nieuwe film van Sean Baker (The Florida Project) liegt Mikey zichzelf zó goed voor dat je bijna in hem begint te geloven. Lolita anno nu, zonder Humbert Humbert maar mét *NSYNC op de soundtrack. (JB)
After Yang
Soms laat een groot verlies zich het beste in flarden verwerken. In After Yang behoren die flarden tot een gezin in een toekomst, lijkend op een prachtige collage van dingen van nu. Vader (Colin Farrell) en moeder (Jodie Turner-Smith) zijn hun A.I.-zoon Yang verloren. Sinds hij ermee op is gehouden zoeken ze naar verbinding en balans: in het verkeer, in hun contact met anderen, in kolkende koppen thee. Hun dagen komen, en gaan. In rustige, prachtige flarden. Video-essayist Kogonada draait in zijn speelfilmdebuut uiterst beheerst aan de knoppen. Zen sci-fi, bestond dat genre al? (LM)
Hit the Road
Zo luchtig als de wolken boven het uitgestrekte Iraanse landschap, zo vertelt regisseur Panah Panahi (zoon van Jafar Panahi) het verhaal van een gezin op een geheime missie. De huurauto is gevuld met chaos, vader heeft een been in het gips en moeder verbijt haar tranen met een lach. Waar ze naar onderweg zijn? Die vraag verdwijnt naar de achtergrond bij de aanstekelijke energie van hun zoontje (gespeeld door megatalent Rayan Sarlak). Met kinderlijke naïviteit grijpt hij alles wat op zijn pad komt aan en bombardeert hij zijn ouders met de vragen die we vergeten te stellen. Onder de radar blijven is moeilijk met een wervelwind aan boord en dat geldt ook voor deze film. (MM)
Cow
Een documentaire van de maker van American Honeyover een koe? Regisseur Andrea Arnold draaide haar camera van fictieve personages naar een echte melkkoe genaamd Luma. Een switch die minder onverwacht is dan 'ie klinkt. Luma lijkt ergens wel op de karakters die Arnold in American Honey, Fish Tanken Wasp vastlegde: doelloos ronddwalend in haar eigen leven, met ogen waar een hele wereld in schuil lijkt te gaan. Uitgemolken, maar levensecht. Als er iemand is die ons aan het snotteren kan krijgen met een koeiendocu, dan is het Andrea Arnold wel. (JB)
Spider-Man: Across the Spider Verse (Part 1)
Hoeveel spinnenwerelden bestaan er eigenlijk? Volgens Across the Spider Verse zijn het in ieder geval meer dan genoeg, misschien zelfs wel een oneindig aantal. Hopelijk betekent dat ook dat er een oneindig aantal delen van deze film bestaat, want als we afgaan op het ultiem vrolijke en prachtig gemaakte eerste deel, Into the Spider Verse, zal ook dit weer een animatiepareltje worden. (FV)
Vortex
Feestbeest Gaspar Noé (Enter the Void, Climax) was een jaar geleden bijna dood – hij kreeg een hersenbloeding – en doet het daarom wat rustiger aan met deze gevoelige film over een ouder echtpaar dat langzaam de grip op hun herinneringen kwijtraakt. Actrice Françoise Lebrun speelt de vrouw en horrorregisseur Dario Argento de man. De ondertitel van hun film: ‘Het leven is een kort feest dat snel vergeten is.’ We zijn er nu al verdrietig van. (JH)
The Souvenir Part II
Vlak na de release van The Souvenir kwam regisseur Joanna Hogg met een verrassing: de film was deel één van een tweeluik, en deel twee was al in de maak. Part II gaat verder waar we gebleven waren en weet het origineel beter te maken dan het al was. Filmstudente Julie (Honor Swinton-Byrne) verwerkt haar, ehh, ‘tumultueuze’ relatie uit deel één door er haar afstudeerfilm over te maken. Ze wil het precies vertellen zoals het was. Maar hoe was het ook alweer? In *The Souvenir: Part II *wordt filmmaken de therapiesessie die Julie broodnodig heeft, ook al doet ze alsof dat niet zo is. Ineens snap je waarom deel één bestaat: de film wordt voor je ogen gemaakt. (JB)
Everything Everywhere All at Once
De multiverse is hot. Het idee dat er oneindig veel parallelle universa zijn is niet nieuw, maar duikt plotseling overal op. In twee recente Spider-Man-films, volgend jaar in The Flash, al een paar jaar in tv-serie Rick & Morty, en deze lente ook in Everything Everywhere All at Once. Michelle Yeoh speelt in de nieuwe film van de Daniels (Dan Kwan en Daniel Scheinert) een Chinese immigrant in de VS die kennismaakt met de multiverse en allerlei flitsende alter ego's. (JH)
Bodies Bodies Bodies
Na haar hit-regiedebuut Instinct, zijn we héél benieuwd naar Halina Reijns volgende move. Dat wordt meteen een grote: Reijn verruilt het kleine Nederland voor het verre Amerika om Bodies Bodies Bodies (een nieuwe slasher van A24)te regisseren. Over het plot weten we nog niks – behalve dat er dus veel lichamen in schijnen te zitten, waaronder die van Amandla Stenberg (The Hate You Give), Maria Bakalova (Borat Subsequent Moviefilm) en Pete Davidson (King of Staten Island). (JB)
Honk for Jesus, Save Your Soul
Het is een bekend thema: je hele identiteit is verbonden aan een geloof waar je aan bent gaan twijfelen. De zussen Adamma Ebo (regie en scenario) en Adanne Ebo (productie) groeiden op binnen de Southern Baptist-gemeenschap in de VS. In deze satirische film laten ze zich inspireren door de megakerken, het religieus fanatisme en de alziende blik van de buren uit hun jeugd, waar ze zich zowel kritisch als nostalgisch tot verhouden. Met Regina Hall (Nine Perfect Strangers) in de hoofdrol en een premiere op Sundance zijn we er heilig van overtuigd dat dit er eentje is om naar uit te kijken. (MM)
Nope
Is het de nieuwe film van Robert Eggers? Nope. De nieuwe van Ari Aster dan? Nope. (Komen die allebei volgend jaar ook uit? Ja.) Is het raar om een halve hartverzakking te krijgen bij het zien van een poster? Nope. Begrijpen we ook maar ene snars van dat snoezige donderwolkje met die verjaardagsslinger eraan? Nope. Weten we wat Daniel Kaluuya, Keke Palmer en Steven Yeun komen doen? Nope. Hebben we ook maar énig idee waar dit over gaat? Nope. Maar zijn we ondanks dit totale gebrek aan informatie wel al 100% hyped voor de nieuwe Jordan Peele? Oh, héll yes! (LM)
Zola
Vergeet de boekverfilming, deze film is based on a Twitter thread. In 148 viral tweets deed stripper A’Ziah ‘Zola’ King in 2015 haar verhaal over een onvergetelijke roadtrip door Florida. Het werd opgepikt door het blad Rolling Stone en uiteindelijk bij A24 verfilmd door regisseur Janicza Bravo. Met een stapeltje verweerde dollarbiljetten in de ene hand en een roze smartphone in de andere, belanden Zola (Taylour Paige) en Stefani (Riley Keough) in situaties die helemaal thuishoren in het rijtje van films als Spring Breakers en Uncut Gems. Maar dan dus echt gebeurd, #neverforget. (MM)
