The Party
- Regie
- Sally Potter
- Met
- Patricia Clarkson, Bruno Ganz, Cherry Jones, Emily Mortimer, Cillian Murphy, Kristin Scott Thomas, Timothy Spall
- Duur
- 71 min.
- Jaar
- 2017
- Taal
- Engels
‘7 vrienden, 1 woonkamer, 20 zalmtoastjes, 180 lijken in de kast en oneindig veel vlijmscherpe dialogen: smullen maar!’
Wie wil weten hoe de leden van ‘de elite’ zich gedragen op een ogenschijnlijk ongedwongen feestje, is bij Sally Potter aan het goede adres. Haar nieuwste film The Party is een tragikomisch portret van de Britse bovenklasse. Op een feestje ter ere van een promotie, maakt drank van alles los en niets menselijks blijkt de hooggeleerde gasten vreemd.
Janet heeft als politica promotie gemaakt en om dat te vieren nodigt ze samen met haar man Bill wat vrienden uit thuis in Londen. Wat een ontspannen, intiem feestje in het behaaglijk gestoffeerde appartement had moeten worden, loopt echter al snel uit op pijnlijke confrontaties, gevoed door drank, achterdocht en afgunst. Alle illusies die de vrienden – onder wie bankiers, ministers, academici en een trendy aromatherapeut - over elkaar en zichzelf hebben gaan in rook op, samen met de canapés.
Sally Potter (1949) regisseerde eerder de Virginia Woolf-verfilming Orlando (1992) en Ginger & Rosa (2012). Voor het volledig in zwart-wit opgenomen The Party koos ze de Russische cameraman Aleksei Rodionov. Voor de cast strikte Potter ervaren acteerkanonnen als Kristin Scott Thomas en Timothy Spall, met een verrassende bijrol voor Bruno Ganz.
‘Het is de grootste angst van iedere party planner: een faalfeest. Juist als het gezellig móet zijn, loopt alles in de soep. Verjaardag? Sowieso janken. Housewarming? Geheid kotsen. Familiedag? Altijd ruzie. Uit de hand gelopen feestjes kennen we allemaal, maar zo ver als het pijnlijk grappige The Party gaat het gelukkig niet vaak. Janet viert haar politieke promotie met een diner voor haar succesvolle, slimme vrienden. Hoe onbeschoft óók (of juist?) beschaafde mensen kunnen zijn, blijkt wanneer het eerste lelijke geheim wordt opgedist en The Party zich in sneltreinvaart ontwikkelt tot een rijke-mensen-kettingbotsing waar je niet van kunt wegkijken. Hoe harder Janets vrienden proberen hun fatsoen te behouden, hoe harder de boel ontspoort. Want op je bek gaan is nooit sjiek. Vergeet dat waanzinnige nieuwjaarsfeest: déze party is lekker kort en razend ongemakkelijk.’
