Samen met Habbekrats-collega Victor Ponten regisseerde Jim Taihuttu de low-budget roadmovie Rabat, over drie vrienden die in een oude taxi van Amsterdam naar de hoofdstad van Marokko rijden. Met een hoofdrol voor onder meer Nasrdin Dchar (Tirza). Rabat draait komende zomer in de bioscopen. Jim's top 5 van 2010:
1. Un prophète
'Deze film zou eigenlijk op 1, 2, 3, 4 en 5 moeten staan. Het is by far de beste film die ik de afgelopen vijf jaar heb gezien en ik heb 'm onmiddelijk opgenomen in mijn lifetime top 5 naast films als The Godfather, Taxi Driver en La Haine. Deze film – en daarbij moet de extreem interessante making of op de dvd ook genoemd worden – heeft niet alleen mijn leven veranderd maar ook mijn visie op filmmaken. Fuck, ik ga 'm vanavond gewoon weer kijken.'
'Alleen Wes Anderson kan mij 90 minuten lang naar poppen laten kijken'
2. Inception
'Tijdens de opnames van onze eerste speelfilm (Rabat, red.) werden cast en crew verdeeld over twee kampen: het Pro-Inception Kamp en het Anti-Inception Kamp, dat laatste aangevoerd door de linkse hobbyist en amateur-intellectueel Victor Ponten die de film ongeloofwaardig vindt. Het liep uit op een bare knuckle fight; uiteraard wonnen de Pro-Inceptionisten. Wat betreft de film: de x- en y-as van Hollywood versus Genieten was nog nooit zo veelbelovend.'
3. Fantastic Mr Fox
'Ik denk dat alleen Wes Anderson mij 90 minuten lang naar poppen kan laten kijken en me de bioscoop kan laten uitlopen met het gevoel dat ik één van de beste films van het jaar heb gezien.'
4. Les Barons
'Dat er in België betere films worden gemaakt dan in Nederland, was al bekend. Deze film vond ik erg verassend en sympathiek. Interessante cast, sterke dialogen en goed gespeeld.'
5. New Kids Turbo
'Niet alleen omdat ik voor het eerst van mijn leven echt kon lachen om een Nederlandse film, maar vooral omdat het één van de allergrootste middelvingers is die ik ooit heb gezien. Naar alle omroepen die niet in hun serie geloofden, naar alle subsidietrekkende, boeken schrijvende, nooit buiten komende en zogenaamd grappige regisseurs en scenarioschrijvers en tenslotte naar iedereen die niet voor de volle 100% ergens in gelooft, daarvoor durft te gaan en daarom zal falen.'